ΕΥΧΕΣ από Νότα Κυμοθόη

                         

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 
           ΚΑΙ 
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

σύμφωνα με των 
2020 χρονών συνήθειες.

Ευχές από Νότα Κυμοθόη γι΄ αλλαγή συνηθειών

Φωτογραφική λήψη© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Αλεξανδρινό και γιορτές"

Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη "Αλεξανδρινό και γιορτές"

Η εμπορικότητα αυτών των ημερών εξάρει τη φαντασία για στολισμούς σε οικίες και καταστήματα. Αλλά όλη την παράσταση κλέβει το Αλεξανδρινό, όπως ονομάζεται το φυτό της φωτογραφίας. Πως όμως έχει καθιερωθεί ως γιορτινό φυτό;

Κι αυτό το έθιμο όπως και πολλά άλλα ήρθε από τις ΗΠΑ. Όταν ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Joel Roberts Poinsett  (1779- 1851) σε επίσκεψή του σε μια περιοχή στα νότια της πόλης του Μεξικού, κοντά στο Taxco de Alarcon, είδε αυτό το φυτό και αμέσως έστειλε δείγματα του φυτού στις ΗΠΑ. Έτσι το φυτό αυτό πήρε το όνομά του "poinsetia" έως το 1836, αφού το καλλιεργούσαν για εμπορικούς σκοπούς, ενώ στο Μεξικό ονομάζεται "Flor de Nochebuena" ή "Catarina". Έτσι από τότε καθιερώθηκε ως φυτό στολισμού στις γιορτές του Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου δηλ. των Χριστουγέννων , μιας και το άνθος του μοιάζει με άστρο στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Ο Poinsett υπήρξε Master Mason!!!

Νότα Κυμοθόη "Ευτυχισμένος είναι μόνον ο ελεύθερος" Δοκίμιο

Νότα Κυμοθόη* "Ευτυχισμένος είναι μόνον ο ελεύθερος"

 Ο Δημώναξ καταγόταν από την Κύπρο κι ήταν ένας κυνικός φιλόσοφος που έζησε στην Αθήνα κατά τον 2ο π. Χ. αιώνα. Τον ρώτησε κάποτε ένας περαστικός ποια είναι κατά τη γνώμη του η έννοια της ευτυχίας. Κι ο Δημώναξ απάντησε πως μόνον ο ελεύθερος είναι ευτυχισμένος. Κι ο περαστικός πρόσθεσε, πως ελεύθεροι είναι πολλοί. Κι ο Δημώναξ απάντησε:" θεωρώ ελεύθερο, όστις ούτε ελπίζει τι, ούτε φοβείται τι"...

Ο λόγος γι΄αυτήν την ανάρτησή μου, δεν είναι μόνον ένας, αλλά πολλοί. Θα αρκεστώ μόνον στην αφορμή για διάδοση του ελληνικού λόγου και της ελληνικής σκέψης, στους φίλους μου αναγνώστες. 

Ο Δημώναξ λοιπόν, φιλοσοφεί και αφήνει μια ιερή παρακαταθήκη, για την έννοια της ευτυχίας σε σχέση με την ελευθερία.

Έχουν γραφτεί πλήθος κειμένων και φιλοσοφικών μελετών και ο κάθε ενδιαφερόμενος για γνώση, μπορεί να διδαχτεί μέσα από αυτά τα συγγράμματα. Ο Δημώναξ δεν άφησε γραπτά κείμενα. Μαθαίνουμε γι αυτόν, μέσα από τον Λουκιανό, ο οποίος διέσωσε το εξής: "Mόνον εὐδαίμονα ἔφη τὸν ἐλεύθερον, ἐκεῖνον νομίζω τὸν μήτε ἐλπίζοντά τι μήτε δεδιότα" ("Ο αληθινά ευτυχισμένος είναι ο ελεύθερος. Μιλώ για εκείνον που μήτε ελπίζει μήτε φοβάται τίποτα").

Στην πορεία των χρόνων, βρίσκουμε την ίδια ρήση, στις σκέψεις του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος στην αναζήτηση νοημάτων για τη δική του ζωή, γράφει την δική του "Ασκητική" και μάλιστα άφησε εντολή ως τελευταία του επιθυμία, να γραφτεί πάνω από τον τάφο του το γνωστό: "Δεν ελπίζω τίποτα, δεν πιστεύω τίποτα, είμαι ελεύθερος".

Ο Δημώναξ καταγόταν από πλούσια κι επιφανή οικογένεια της Κύπρου, την οποία λέγεται πως εγκατέλειψε, για ν΄ασχοληθεί με τη δική του αναζήτηση. Επιθυμούσε τη γνώση και τη σοφία κι έγινε φιλόσοφος, μέσα από σπουδές του στην αρχαία Αθήνα στη σχολή του Αγαθοβούλου, του  Τιμοκράτη, του Δημητρίου και του Επίκτητου. Δηλαδή, μιλάμε για έναν νέο, ο οποίος ερχόμενος στην αρχαία Αθήνα, τόσο πολύ την αγάπησε και τόσο πολύ πλημμύρισε η ψυχή και ο νους του από όλα όσα έζησε, γνώρισε και όσα γίνονταν εκείνη την εποχή, ώστε δεν επέστρεψε ποτέ πάλι, πίσω στην α΄ πατρίδα του, την Κύπρο.

Ο Δημώναξ, γράφουν, πως υπήρξε ευθύς άνθρωπος και ήταν αγνός στους τρόπους του και στις συνήθειές του και υπήρξε υπόδειγμα χαρακτήρος για μίμηση. Οι φιλοσοφικές του αρχές, του έδωσαν όλα εκείνα τα εφόδια, ώστε να μπορεί να υπάρξει αυτάρκης. Γνωρίζοντας όλες τις φιλοσοφικές απόψεις εκείνης της εποχής, δίχως να έχει έπαρση για τη δική του ύπαρξη και με απλό ντύσιμο, συναναστρεφόταν τους πάντες. Κράτησε απόσταση από τους τρόπους λατρείας των Αθηναίων και τον κατηγόρησαν πως ενώ βρισκόταν κάτω από τη σκιά της Θεάς Αθηνάς, ουδέποτε την τίμησε με προσφορά θυσίας σε αυτήν. Κι ο Δημώναξ απάντησε:"Μη απορείτε ω Άνδρες Αθηναίοι, εάν δεν της προσέφερα θυσία έως τώρα, διότι δεν έχει ανάγκην από τας θυσίας μου". Τον κατηγορούσαν συνεχώς και για την αποχή του από τα Μυστήρια και την άρνησή του να μυηθεί σε αυτά κι ο Δημώναξ, είπε πως δεν ήθελε να μυηθεί σε αυτά και σκεπτόμενος απάντησε: "Αν μεν εις τα μυστήρια εγίνοντο πράξεις κακαί, δεν θα ηδύνατο να τας αποσιωπήση εις τους αμύητους, αλλά θα τους απέτρεπε από αυτά. Εάν δεν ήσαν καλά, θα τ΄αποκάλυπτε σε όλους για λόγους φιλανθρωπίας". Μετά από αυτήν την απάντησή του, ενώ είχαν ετοιμαστεί να τον λιθοβολήσουν, σταμάτησαν αμέσως και έτυχε της άμεσης συμπαθείας τους.

Ο Δημώναξ θεωρείται Κυνικός Φιλόσοφος και δεν συμμετείχε στα Μυστήρια εκείνης της εποχής. Ο Κυνισμός ήταν μια τάση επανόδου στην ζωή κοντά στη φύση και άγγιζε τη φυσιοκρατία των Στωικών Φιλοσόφων. Οι Κυνικοί (τους μιμήθηκαν οι μοναχοί αργότερα) Φιλόσοφοι περιόριζαν στο ελάχιστο τις ανάγκες τους κάνοντας τους εαυτούς τους αυτάρκεις κι ανεξάρτητους από τα υλικά αγαθά. Ασκούσαν την ύπαρξή τους έτσι ώστε να υπομένει στερήσεις, κάθε πόνο και θεωρούσαν τις ηδονές μέγιστο κακό. Καταπολεμούσαν τις ηδονές με άσκηση υπομονής και τις δάμαζαν, ώστε να περιορίζονται κι είχαν ως μέγιστη αρετή την εγκράτεια, την απάθεια και την καρτερία. Ο Δημώναξ ήταν αυτής της άποψης και σύχναζε στην αριστερή όχθη του Ιλισού ποταμού, όπου υπήρχε η Κυνική Σχολή του Αντισθένη (445-350 π. Χ.). Ο Αντισθένης ήταν μαθητής του Σωκράτη και είχε ιδρύσει αυτήν τη σχολή στην περιοχή Κυνόσαργες (έξω από τα τείχη της Αθήνας, νότια του Ναού του Ολυμπίου Διός). Σε αυτήν τη Σχολή μπορούσαν να εισέλθουν για να γυμναστούν, όσοι δεν ήταν γνήσιοι στην καταγωγή τους πολίτες Αθηναίοι. Έτσι λοιπόν, κι ο Δημώναξ ο Κύπριος, επειδή δεν ήταν γνήσιος πολίτης Αθηναίος, σύχναζε εκεί.

Αγάπησε την Αθήνα, έζησε σε αυτήν ως το θάνατό του κι ήταν γνωστός για το πρωτότυπο χιούμορ που διέθετε. Κατόρθωσε να είναι αυτάρκης, ν΄απαλλαγεί από το φόβο και είχε γαλήνη στην ψυχή του. Τον θεωρούσαν ανώτερο από τους άλλους Κυνικούς Φιλοσόφους γιατί διέθετε μόρφωση και δεν συμμετείχε σε ακραίες πράξεις όπως οι άλλοι Κυνικοί της εποχής του. Θαύμαζε τον Σωκράτη και τον Αρίστιππο αλλά και τον Διογένη για την απλή του ενδυμασία.

Μαθαίνουμε για τον Δημώνακτο από τον σπουδαίο Λουκιανό Σαμοσατεύ (120-195 μ.Χ.), που καταγόταν από την Κομμαγηνή του Άνω Ευφράτη της Συρίας κι έζησε κι αυτός στην Αθήνα, όπου διέσωσε πολλά από τα αποφθέγματα του Δημώνακτου στο έργο του "Δημώνακτος βίος".

Μαθαίνουμε λοιπόν, για την τολμηρή παρέμβαση του Κυπρίου Δημώνακτα, που αντιστάθηκε με μένος στην απόφαση των Αθηναίων της εποχής του, ώστε να μη διοργανωθούν θεάματα με αγώνες μονομάχων. Γιατί αν διοργάνωναν κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να γκρεμίσουν πρώτα το βωμό του Θεού Ελέους. 

Ο Θεός Έλεος ήταν η ύψιστη μορφή Δικαίου και τον λάτρευαν με αναίμακτες θυσίες στην αρχαία Αθήνα, οι αρχαίοι Έλληνες. Η παρέμβασή του ήταν να μη γίνουν οι αγώνες μονομαχίας στην αρχαία Αθήνα, γιατί η πράξη τους αυτή θ΄αποτελούσε μεγάλη προσβολή στο Θεό της Δικαιοσύνης!!!

Ο Δημώναξ έζησε ως τα 100 ευτυχισμένος κι ελεύθερος κι όταν αισθάνθηκε αδύναμος από τα βαθιά του γηρατειά, αρνήθηκε να λάβει τροφή κι εκούσια, δηλαδή με τη θέλησή του κοιμήθηκε. Οι Αθηναίοι τιμώντας την φιλοσοφική του παρουσία στην πόλη τους, τον έθαψαν με δημόσια δαπάνη και τιμές!!!

*Η Νότα Κυμοθόη είναι Λογοτέχνης και Ζωγράφος

Νότα Κυμοθόη "Ευτυχισμένος είναι μόνον ο ελεύθερος" Δοκίμιο© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Ο Σεπτέμβριος 1922 και η γενοκτονία Ελλήνων"

                                                                   ΣΜΥΡΝΗ 1922
Νότα Κυμοθόη:Ο Σεπτέμβρης 1922 και η γενοκτονία Ελλήνων

Αυτές οι ημέρες είναι όμορφες καθώς ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας, όπου οι άνθρωποι χαίρονται ακόμα τις διακοπές τους ή έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους. Για όσους άγουν την καταγωγή από τις αλησμόνητες πατρίδες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, θυμούνται...Ίσως γιατί έτσι δεν ξεχνάει κάποιος την ιστορία των ανθρώπων, η οποία διδάσκει. Διαφορετικά, ποιος λόγος υπάρχει, να καταγράφονται τα γεγονότα;

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1922 κι 1.500.000 άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τη γη των προγόνων μας...

Σε συνάντηση κάποτε, πριν πολλά χρόνια, με την αείμνηστη Διδώ Σωτηρίου...

Νότα Κυμοθόη και Διδώ Σωτηρίου

Έλεγε όσα είχε ζήσει και μου πρόσφερε το βιβλίο της "οι νεκροί περιμένουν" λέγοντάς μου "πως όποιος δεν μνημονεύει και δεν θυμάται τους προγόνους του, δεν είναι άνθρωπος παιδί μου" κι έγραφε μεταξύ των άλλων στις σελίδες του:

"...ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά έξω απ΄ την προγονική τους γη. Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και γονιούς άταφους.

Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δένδρα και στα χωράφια το φαΐ στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων στους τοίχους.

Και βάλθηκαν να τρέχουν να φεύγουν κυνηγημένοι απ΄ το τούρκικο μαχαίρι και τη φωτιά του πολέμου.

Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά.

Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό.

Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας.

Ενάμισι εκατομμύριο αγωνίες και οικονομικά προβλήματα ξεμπαρκάρανε στο φλούδι της Ελλάδας, με μια θλιβερή ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος: «Πρόσφυγες!» Που να ακουμπήσουν οι πρόσφυγες; Τι να σκεφτούν; τι να ξεχάσουν; τι να πράξουν; που να δουλέψουν; πώς να ζήσουν;

Τρέμαν ακόμα απ΄ το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ΄ το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν.

Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες.

Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ΄ αυτή ήταν άφαντη. Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές..."

Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας δεν αποτελεί μόνον σημείο αναφοράς από μαρτυρίες για τους μελετητές των ιστορικών γεγονότων, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα παγκοσμίως, γιατί με σχέδιο βρόμικο, δημιουργήθηκε.  Ας ανατρέξουμε και πάλι στα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, κι ας τα μελετήσουμε απ΄ όλες τις πλευρές και ίσως εξαχθεί το συμπέρασμα, λέω ίσως κάποια καθαρά μυαλά κατανοήσουν αυτήν τη γενοκτονία η οποία φτάνει δυστυχώς έως και την κατοχή και διχοτόμιση της Κύπρου. Ποιος άραγε ευθύνεται για όλη αυτήν την μεγάλη καταστροφή; Ποιών τα συμφέροντα εξυπηρέτησε;

Η γενοκτονία του ελληνισμού το 1922 δεν ήταν απλό γεγονός, για να περνάει κάποιος τον μαύρο εκείνον Σεπτέμβρη αδιάφορα. Ξεκίνησε κάποια χρόνια πριν. Ξεκίνησε από το 1912 και για 10 ολόκληρα χρόνια πελεκούσαν τον ελληνισμό κι έφτασε το αποκορύφωμά του έως την Κύπρο του 1974. Γιατί άραγε;

Με προβληματίζει η εποχή μας κι αυτό όπου ακόμα δεν έχει κοπάσει στην ανθρώπινη κοινωνία...Τα συμπεράσματα είναι σκέψεις του καθενός, αλλά τα γεγονότα υπήρξαν και μιλάνε μόνα τους...

...

Νότα Κυμοθόη, λογοτέχνης και ζωγράφος

Νότα Κυμοθόη "Η 3Οή Αυγούστου 1922 και η στάση της Ρωσίας"

"Η 30ή Αυγούστου 1922 και η στάση της Ρωσίας"
Γράφει η Νότα Κυμοθόη

Η 30ή Αυγούστου είναι μια θλιβερή ημέρα για τον ελληνισμό και για όσους παραμένουν Άνθρωποι σε μια καταστροφή, η οποία θλίβει τους λογικούς λογισμούς όσων από αυτήν την καταστροφή επέζησαν και διηγήθηκαν τα γεγονότα. Η Σμύρνη, η ένδοξη και λαμπρή πόλη των Ελλήνων στα παράλια της Μικράς Ασίας, φλεγόταν σαν σήμερα το 1919, 100 χρόνια πριν, από φωτιά που έβαλαν οι Τούρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ και έριξαν τον πληθυσμό της στη θάλασσα, ανήμπορο να γλιτώσει από τις φλόγες. 

Δεν αποτελεί γιορτή αυτή η καταστροφή, αλλά θλίψη και θρήνο κι όταν βρέθηκα σαν σήμερα πριν πολλά χρόνια στη Σμύρνη, κι είδα την έκθεση με το φωτογραφικό υλικό στην παραλία, δάκρυσα, αλλά και προβληματίστηκα για το ότι έγραφαν, πως τη φωτιά την έβαλαν οι Έλληνες.

Εδώ έχουμε μια αντίφαση ιστορική, για το ποιο χέρι έκαψε τη Σμύρνη. Είχαν λόγο οι Έλληνες να κάψουν την πόλη τους; Είχαν λόγους να ξεριζωθούν από τα γονικά τους εδάφη;

Ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του, σύμφωνα με τις γνώσεις του για το θέμα, αλλά σε συνδυασμό με τον παρόντα χρόνο και τα όσα γίνονται στις ημέρες μας, από τη χώρα, η οποία κατέχει αυτά τα εδάφη.

Όμως εκείνο, οπού με προβληματίζει περισσότερο, είναι η συμπεριφορά της Ρωσίας και του τρόπου, οπού ενεργεί και πράττει, προσβάλλοντας την ελληνική φιλία και την ιερή μνήμη των νεκρών της Σμύρνης. Και τούτο, διότι αφ΄ ενός εξόπλισε την Τουρκία με τους πυραύλους S-400, αφ΄ ετέρου το παίζει ορθόδοξη χριστιανική χώρα κι εδώ δεν ξέρω που να γελάσω...Αλλά δεν θα γελάσω, παρά θα εξετάσω όλη την ιστορική πορεία, από την αρχή των γεγονότων, που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας, διότι το παιχνίδι της είναι...στρατηγικό και πονηρό. Ο φιλοτουρκικός τρόπος της δεν είναι η καλύτερη στάση της για την Ελλάδα μήτε για την Κύπρο, στην οποία έχει στήσει...επιχειρήσεις παντός είδους. Το παίζει καλά το παιχνίδι της, ντυμένη τον ορθόδοξο σταυρό του χριστιανισμού για να δημιουργήσει καλές εντυπώσεις με την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά εδώ υπάρχει μεγάλη αντίφαση...Ας θυμηθείτε τι έχει συμβεί...στο παρελθόν. Κι ας έρθουμε στο παρόν: Αν λοιπόν η Ουκρανία, η οποία έγινε αυτοκέφαλη ορθόδοξη εκκλησία την ενόχλησε τη Ρωσία και έχτισε ρωσική εκκλησία στην περιοχή της κατεχόμενης Κύπρου που υπάγεται στο πατριαρχείο της Ρωσίας κι αδιαφορεί για την κατοχή της περιοχής από τους Τούρκους, γράφοντας στα παλιά της υποδήματα την Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, ας σχηματίσει ο καθένας τα δικά τους συμπεράσματα, για το ρόλο της...θρησκείας στις σχέσεις των λαών.

Εκείνο οπού με προβληματίζει, είναι πως χρησιμοποίησε τους Έλληνες στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο και πως χρησιμοποιεί τώρα την Τουρκία, για να βγει στο Αιγαίο!!!

Το "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι", μια τσίχλα μασημένη, την οποία κάποιοι αναμασούν κι ονειρεύονται όνειρα θερινής νυχτός, μέσα σε Ελλάδα και Κύπρο, πως θα πάρουμε πίσω την πόλη (Κωνσταντινούπολη), ωθεί σε χαϊδολογήματα και λάθη πολλαπλής φύσεως.

Όταν δηλαδή, σήμερα, 30 Αυγούστου 2019, το ρωσικό Προξενείο της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη, κάνει ανάρτηση στο faceboοk χαιρετίζοντας τη στρατιωτική επιτυχία των Τούρκων κατά του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και τιμά αυτήν την ημέρα Διπλωματικά, τι ακριβώς σηματοδοτεί σε μια αποφράδα ημέρα, 100 ολοκλήρων χρόνων, σαν σήμερα; Είναι φιλική χώρα η Ρωσία στην Ελλάδα, όταν φτύνει κατάμουτρα την καταστροφή της Σμύρνης και τις διπλωματικές σχέσεις της με την Αθήνα για τη σημερινή ημέρα;

Την επέτειο αυτής της καταστροφής της Σμύρνης με φωτιά που ξέσπασε κι εισέβαλλε ο τουρκικός στρατός, την οποία η Τουρκία γιορτάζει πανηγυρικά ως νίκη της ενάντια στον ελληνικό στρατό τιμά η ρωσική ομοσπονδία του Β. Πούτιν, χαιρετίζοντας επίσημα την νίκη του τουρκικού στρατού κι επισημαίνει: «Στις αρχές του 1920 οι δύο λαοί του νέου κράτους της Σοβιετικής Ρωσίας (σ.σ.: περίοδος Λένιν) και του τουρκικού λαού υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ (σ.σ.: μετέπειτα Ατατούρκ) πολέμησαν στον Απελευθερωτικό Αγώνα τις κατοχικές δυνάμεις που απείλησαν την εθνική τους ανεξαρτησία. Ήταν σημαντικό το γεγονός ότι ο ένας λαός υποστήριξε τον άλλον. Η εμπιστοσύνη που καλλιεργήθηκε την περίοδο εκείνη προσέδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των σχέσεών μας».

Δεν ξέρω πως θα σχολιάσουν οι ελληνικές εφημερίδες αυτήν την φιλοτουρκική στάση της Ρωσίας, αλλά τα τουρκικά ΜΜΕ είδαν με θετική ματιά και σχόλια της Ρωσίας την συμπεριφορά. 

Μήπως λοιπόν θα πρέπει να γίνουμε όλοι...φιλαράκια για να μη υπάρχει καμιά πολεμική σύρραξη στο εγγύς μέλλον; Γιατί, αν υπάρξει, αν δηλαδή συμβεί, η Ρωσία με τέτοια φιλοτουρκική διάθεση, θα είναι μάλλον με το μέρος της Τουρκίας...

Όσο για την διπλωματική της συμπεριφορά, γιαυτό λέγεται και διπλωματία, ας σκεφτεί όμως ο κάθε ένας, πως με διπλωματία τόσα χρόνια δεν λύθηκε το κυπριακό. Κι ας σκεφτεί κι ο καθένας πως... με ψαλμωδίες και μεγάλους σταυρούς, παραδόθηκε η πόλη στον...Μωάμεθ, σε μια εποχή, όπου ήταν παρόμοια με τη δική μας.
 Μια διχοτομημένη Κύπρος, με αφθονία αγαθών, κι ακόμα το κυπριακό είναι...άλυτο, δίπλα σε μια Μέση Ανατολή η οποία συνεχώς φλέγεται και σε μια πατρίδα, που προσπαθεί να σταθεί όρθια...

"Γιατί η Τουρκία αγόρασε τους S-400 από την Ρωσία;" Γράφει η Νότα Κυμοθόη

"Γιατί η Τουρκία αγόρασε τους S-400 από τη Ρωσία;"
Γράφει η Νότα Κυμοθόη*

Οι διπρόσωποι ηγέτες, όποιοι κι αν είναι αυτοί, είναι εγκληματίες της ανθρωπότητας. Αναφέρομαι σήμερα στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, για τον εξοπλισμό της Τουρκίας με τους S-400, ενώ κόπτεται πως αγωνίζεται για την σταθερότητα και για την ειρήνη στον κόσμο που προκαλεί προβλήματα. Κόπτεται ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πως υπερασπίζεται τ΄ανθρώπινα δικαιώματα και καταπολεμά την τρομοκρατία. Δεν ξέρω που να  γελάσω...Βγάζει δάκρυ ή μάλλον πολλά δάκρυα πονεμμένων αυτή όλη η ιστορία.  Έχει κατανοήσει ο Πούτιν, το μέγα πρόβλημα που υπάρχει στην διχοτομημένη Κύπρο 45 ολόκληρα χρόνια, από μια Τουρκία, την οποία εξοπλίζει το 2019 με βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς; Η Τουρκία κάνει τη δουλειά της κι ο πονηρός Πούτιν τη δική του, χρόνια τώρα. Ποιο αλήθεια είναι το κέρδος της Ρωσίας από αυτήν τη συμφωνία πώλησης των S-400 στην Τουρκία; Ξεσκονίστε λίγο τη μνήμη σας, για το πως προχωρά ο Πούτιν συστηματικά, για να ενδυναμώσει ο ίδιος τη θέση της χώρας του ενάντια στην Ενωμένη Ευρώπη κι ενάντια όλων των χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ. Πριν λίγα χρόνια εξόπλισε και την Ινδία με τους ίδιους πυραύλους. Μιλάμε δηλαδή για το πιο θανατηφόρο σύστημα όπλων στον κόσμο, που παρέχει 4 διαφορετικούς τύπους στρωματοειδούς εναέριας άμυνας.

Σε μια Κύπρο διχοτομημένη με παράνομη εισβολή και κατοχή τουρκικών στρατευμάτων, μπορεί ν΄ απαξιώνει ο Πούτιν τη διχοτόμηση και να στρέφει ΑΠΕΙΛΗ εναντίον ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται σε αυτήν τη θέση, περιφρονώντας τους Κύπριους Έλληνες οι οποίοι έχασαν τη γη τους που έχει ποτιστεί με αίμα αθώων. 

Αλλά, πως υπερασπίζεται τ΄ανθρώπινα δικαιώματα ο Βλαντιμίρ Πούτιν στη γειτονική του Γεωργία και Ουκρανία, όταν οι Γεωργιανοί και οι Ουκρανοί είναι σκόρπιοι σε όλο τον κόσμο; Φανερώνει δηλαδή τις προθέσεις του π Βλαντιμίρ Πούτιν για το τι πρόκειται να συμβεί στην περιοχή, υλοποιώντας το σχέδιό του να βγει στο Αιγαίο, για τα πετρέλαια της Ελλάδας και της Κύπρου; Δηλαδή το τείχος ΑΝΑΤΟΛΗ-ΔΥΣΗ επανέρχεται, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, να είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ, επειδή υποστηρίζει τη Γεωργία και την Ουκρανία, ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν δε σέβεται την ανθρωπότητα; 

Σε μια διχοτομημένη Κύπρο ποια είναι η ασφάλεια κι ο αγώνας του Βλαντιμίρ Πούτιν, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν τα πυραυλικά συστήματα, όπως δημοσίως λέει ο Ερντογάν θα στραφούν εναντίον της Συρίας και της Κύπρου; 

Ποια είναι λοιπόν η ασφάλεια της περιοχής, όταν η Ελλάδα συνεχώς απειλείται από τις τουρκικές παραβιάσεις στον εναέριό της χώρο και στα χωρικά μας ύδατα, στα οποία τα τουρκικά γεωτρύπανα δε σέβονται τα όριά μας;

Ποια θέση έχει πάρει έως τώρα η Ρωσία υπέρ της Ελλάδας και υπέρ της Κύπρου των Ελλήνων;

Αυτή η πώληση των πυραυλικών συστημάτων S-400 από τη Ρωσία στην Τουρκία, καταπολεμά την τρομοκρατία όπως λέει ή αποτελεί από μόνη της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ σ΄ έναν ευάλωτο χώρο καταπατημένο, όπως είναι η διχοτόμηση της Κύπρου; 

Αποτελεί η Ρωσία εγγύηση ΕΙΡΗΝΗΣ για ένα μέλλον που βασίζεται στην καταστολή της τρομοκρατίας με τρομοκρατία S-400 στα χέρια μιας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ όπως η Τουρκία, που τρομοκρατεί η συμπεριφορά της τους γειτονικούς λαούς;

Το ΝΑΤΟ αποτελεί μια ισχυρή συμμαχία χωρών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, το οποίο όμως η Ρωσία βλέπει ως εχθρικό, για λόγους που έχουν σχέση με την υπεράσπιση της Γεωργίας και Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ, με ειδικές συνθήκες προάσπισής τους από το ΝΑΤΟ.

 Η προσέγγιση αυτή της Ρωσίας στην Τουρκία με πώληση των S-400 έχει προκαλέσει την μεγάλη αντίδραση όλων των συμμαχικών χωρών στο ΝΑΤΟ, καθώς έρχεται σε αντίπαλη θέση με την Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ, διότι συμμαχεί με την Τουρκία μια χώρα μέλους της Νατοϊκής Συμμαχίας, την οποία εξοπλίζει πολεμικά για δικά της συμφέροντα. Μια θέση της Ρωσίας του Πούτιν, που ξυπνάει σήμερα το 2019, τον τρόμο του ψυχρού πολέμου ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή. Ενός ψυχρού πολέμου βασισμένου στον ανταγωνισμό Ρωσίας και ΗΠΑ για τα γεωπολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Τον Απρίλιο του 2019 το ΝΑΤΟ (Βορειοατλαντική συμμαχία με χώρες της Ευρώπης από το 1949) έκλεισε 70 ολόκληρα χρόνια από την ίδρυσή του κι ο σκοπός του ΝΑΤΟ είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων μιας χώρας η οποία δέχεται επίθεση από άλλη χώρα. 

Συγκεκριμένα:

Πρόκειται για μια πολιτική και στρατιωτική συμμαχία η οποία ενώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Ευρώπη, με συμμάχους που βρίσκονται στην ήπειρο της Ευρώπης. Το ΝΑΤΟ είναι μια στρατιωτική αμυντική Συμμαχία χωρών της Δύσης, που έχει σκοπό την ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των χωρών-μελών σε διάφορους τομείς. Αυτοί είναι στρατιωτικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί, μορφωτικοί, πολιτισμικοί και η προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων των χωρών μελών και η αποτροπή της ένοπλης επίθεσης εναντίον κάποιας χώρας-μέλους από άλλες χώρες. Η Συμμαχία μεγάλωσε σε αριθμό συμμετεχόντων μετά τον ψυχρό πόλεμο και τους φόβους που υπήρχαν σε σχέση με τη σοβιετική επιθετικότητα του παρελθόντος και επεκτασιμότητα των ρωσικών σχεδίων προς το Αιγαίο. Οι ΗΠΑ, το Βέλγιο, η Δανία, η Γαλλία, η Ισλανδία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν οι χώρες που υπέγραψαν πρώτοι αυτήν τη συνθήκη στις 4 Απριλίου του 1949. Είναι μια Συνθήκη το ΝΑΤΟ για την καταστολή του ψυχρού πολέμου μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Το άρθρο 5, της συμφωνίας των χωρών του ΝΑΤΟ αποτελεί και τη μεγάλη σημασία του, για τις χώρες κάτω από αυτήν την Συμμαχία, σύμφωνα με το οποίο αν μία χώρα της Συμμαχίας δεχόταν επίθεση στην Ευρώπη ή την Βόρεια Αμερική, αυτόματα αυτό εκλαμβάνεται ως επίθεση εναντίον όλων των μελών. Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ η Συμμαχία παίζει σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Οι εξελίξεις έσπρωξαν τα μέλη να εγκαταστήσουν ένα κέντρο διοίκησης, να πραγματοποιούν από κοινού στρατιωτικά γυμνάσια και να διακηρύττουν ότι εργάζονται από κοινού για την περιφρούρηση της ελευθερίας, της κοινής κληρονομιάς, του πολιτισμού των λαών τους, τα οποία πηγάζουν από τις αρχές της δημοκρατίας, της ατομικής ελευθερίας και του διεθνούς δικαίου.

Το ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ είναι το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο με έδρα τις Βρυξέλλες στο Βέλγιο κι αποτελείται από Υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας των χωρών της Συμμαχίας που αποτελούν ειδικό σώμα.

 Επικεφαλής της Συμμαχίας είναι πάντοτε ένας πολίτης και έχει το αξίωμα του Γενικού Γραμματέα. Σήμερα είναι ο πρώην Νορβηγός Πρωθυπουργός Γιενς Σόλτενμπεργκ. Στρατιωτικά, ηγέτης στο ΝΑΤΟ ηγείται ο Ανώτατος Διοικητής της Συμμαχίας Ευρώπης, ο οποίος είναι επίσης Διοικητής στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Επιχειρήσεων στην Στουτγάρδη. Σήμερα είναι ο Στρατηγός Curtis Scaparrotti.

*Νότα Κυμοθόη, λογοτέχνης και ζωγράφος.

Νότα Κυμοθόη "Έθιμο του Κατακλυσμού στην Κύπρο" Δοκίμιο

Νότα Κυμοθόη "Έθιμο του Κατακλυσμού στην Κύπρο"

Έχω ζήσει περί τα 6 ολόκληρα χρόνια στην όμορφη Κύπρο, το νησί της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, κι εντυπωσιάστηκα από το αρχέγονο έθιμο του Κατακλυσμού, το οποίο γιορτάζεται την ημέρα του Αγίου Πνεύματος (σαν χθες δηλαδή 17 Ιουνίου). Πρόκειται για έναν αρχαίο εορτασμό προς τιμήν της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, της Κύπριδας, όπως ονομαζόταν κι από αυτήν ονομάστηκε το νησί Κύπρος. Πρόκειται για το επίθετο της Θεάς, που σημαίνει ανθισμένη, από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "κυπρίζω"= ανθίζω, φέρω εσωτερικά καρπόν, είμαι έγκυος, εγκυμονώ. Κι αυτό προέκυψε από τον Έρωτα, που ως τελετουργικό στους αρχαίους ναούς, έδιδε καρπόν, δηλαδή άνθιζε στο σώμα της γυναίκας, όπως ο κύπαιρος ή κύπειρος. Αλλά στην αρχαία ελληνικήν η λέξη "κύπη"=οπή αιδοίου, σπήλαιο, φωλιά. Από την ροή της νέας ζωής μέσα από την κύπη, προέρχεται η λέξη κύπρις=τρυφερός, αγαπητός, γιατί το νεογέννητο είναι τρυφερό κι αγαπητό. Από εδώ λοιπόν προέρχεται και το επίθετο της Θεάς του Έρωτα Αφροδίτης ως Κύπρις ή Κύπριδα και στη συνέχεια το νησί στο οποίο κατοικούσε και λατρευόταν Κύπρος!!!

Το έθιμο του Κατακλυσμού γιορταζόταν προς τιμήν της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης. Κατά την αρχαία αυτήν εορτή, οι λαμβάνοντες μέρος, τιμούσαν τους αρχαίους προγόνους τους, οι οποίοι πνίγηκαν στον μεγάλο κατακλυσμό, με νηστείες και τελετουργικό για τις ψυχές τους, προσφέροντας χοές στους αρχαίους βωμούς που υπήρχαν στο νησί. Στη συνέχεια, περιέφεραν το ιερό άγαλμα της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης τυλιγμένο με ιερό διάφανο πέπλο και το έστηναν σε ιερό βωμό, όπου μετά από ιερή τελετουργία έπαιρναν νερό από τη θάλασσα και το έπλεναν με θαλασσόνερο, τιμώντας την ανάδυση της αρχαίας Θεάς μέσα από τα νερά. Στη συνέχεια κι ενώ περιέφεραν τελετουργικά το νερό που είχαν μεταφέρει κι είχε περισσέψει βρέχονταν και οι συμμετέχοντες για να καθαρθούν. Αυτό το έθιμο γιορταζόταν στο νησί της Κύπρου έως τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στην αρχαία Πάφο και στον ιερό κήπο της Θεάς (Γεροσκήπου σήμερα). Καταργήθηκε ως απαγορευτικό από τους χριστιανούς. Όμως, επειδή τίποτα ιερό κι αληθινό δεν χάνεται, μήτε η αρχαία ενέργεια της Θεάς Αφροδίτης έχει χαθεί, διασώθηκε έως των ημερών μας και την ημέρα του Αγίου Πνεύματος στην Κύπρο γιορτάζουν τον "Κατακλυσμό" όπως λέγεται. Δηλαδή αυτό το ιερό έθιμο της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, ως ονομασία και μόνον, με κάποιους αγώνες αθλητικούς προς τιμήν της Θεάς, με τραγούδια και πανηγυρισμούς και ιδιαίτερα στη Λάρνακα.

Η κάθαρσις με νερό, είναι αρχαίο ελληνικό έθιμο. Την ημέρα λοιπόν αυτήν, οι αρχαίοι κάτοικοι της Κύπρου, τιμούσαν τους αρχαίους προγόνους οι οποίοι χάθηκαν στον Κατακλυσμό και με το νερό της θάλασσας καθάριζαν τους ρύπους του σώματός τους και της ψυχής τους (νήστευαν 7 ημερόνυχτα έως την ημέρα αυτήν τρώγοντας μόνον λαχανικά, φρούτα κι άζυμο άρτο δίχως λάδι και δίχως οίνο και πήγαιναν στην ιερή τελετή του Κατακλυσμού καθαροί και φορώντας λευκά-καθαρά ρούχα) και ενώ με ιερή κατάνυξη και τελετουργικό έπλεναν με θαλασσόνερο πρώτα το άγαλμα της Θεάς και το τοποθετούσαν στον ιερό Ναό της, στη συνέχεια ο αρχιερέας τους καθάριζε βρέχοντας και τους ίδιους με θαλασσόνερο. Φορούσαν άλλα καθαρά λευκά ρούχα που είχαν φέρει μαζί τους κι έτρωγαν γλυκά και πίτες. Ακολουθούσαν αθλητικά δρώμενα προς τιμήν της θεάς και πανηγυρισμοί προς τιμήν της που περιλάμβαναν χορούς και τραγούδια μέσα σε βάρκες που έπλεαν ολόγυρα στο νησί.

Νότα Κυμοθόη "Έθιμο του Κατακλυσμού στην Κύπρο"  Δοκίμιο© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΑΚΑΜΑΣ"Ποίηση

Photography Nota Kymothoe© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη ΑΚΑΜΑΣ Ποίηση
(από το βιβλίο μου Ιύζουσα νήσος Ποίηση έκδοση 1995 ΑΘΗΝΑ)

Ο Έρωτας δεν σ΄αφήνει εδώ
ελεύθερος να ζήσεις!

Τοπίο άγριο κι ανηφορίζει
με μια πρωτόγνωρη ομορφιά
μιλώντας στα λουλούδια.
Γαλάζια ζηλευτά νερά
γνέφουν τ΄ακρογιάλια ολοτριγύρω.
Κάτω απ΄τον ίσκιο μιας πανάρχαιας συκιάς
που πρασινίζει τα λουτρά της Αφροδίτης
ξαπλωμένη αόρατα στέκει η θεά
άφθαρτη κι αγνή σαν ιέρεια της φύσης.
Το φτέρωμα μιας πέρδικας σταχτιάς...
Τ΄αντρίκιο χέρι που κρατάει ερωτικά
το χέρι μιας κοπέλας στ΄ανηφόρι
είχε σταθεί ευλαβικά...
Το χνώτο το ηδονικό στα χείλη
ήπιε νερό απ΄τη Φοντάνα Αμαρόζα
κι ύστερα περπάτησε βιαστικά
στων Κοραλλιών τον κόλπο.
Κι ως ήρθε και κάθισε σιμά-σιμά
είδε μια θάλασσα φουρτουνιασμένη τόσο
και την ημέρεψε...

Ο Έρωτας δεν σ΄αφήνει εδώ
ελεύθερος να περπατήσεις.
Έρχεται σαν τον άνεμο
σε μια κατοπινή αιχμαλωσία
την τωρινή σου σιωπή θα σου θυμίσει,
και όλη της Αφροδίτης την πορεία
σ΄αυτήν του Ακάμα τη γωνιά
μες στην καρδιά σου παντοτινά
νοσταλγικά θα κλείσει...
1974, Κύπρος

Νότα Κυμοθόη "Το δερμάτινο και η γαλή"Ποίηση

Photography Nota Kymothoe© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη* "Το δερμάτινο και η γαλή" Ποίηση

Βάδιζα μόνη μέσα στο πλήθος των γνωστών και φίλων

στο νησί της Αφροδίτης, οπού αγάπησα κι αγαπώ πολύ,

εκεί, όπου τα πέλματά μου ίδρωσαν, από αγωνία και θλίψη

μιας εποχής πικρής ως ανάμνηση μακρινή, άλλων χρόνων

φορώντας το δερμάτινό μου αγαπημένο επανωφόρι, δώρο

αγαπημένου, για το σώμα, οπού φιλούσε κι έντυσε με αγάπη,

όταν μας χώριζε ο πόνος μιας ανάγκης φορτικής σε άλλα μέρη.

Εργασία σκληρή για το "Φάκελο της Κύπρου", την Ιστορία της,

κι εγώ κλεισμένη στο δερμάτινό μου επανωφόρι ασφαλής

σαν τα χέρια του αγαπημένου μου, να με τυλίγουν αγκαλιά.

Και όλο το Χειμώνα με το επανωφόρι μου η ανάμνησή του,

σε δρόμους της Λάρνακας και της Λευκωσίας ως την Πάφο

και στην Αγία Νάπα, όπου της θάλασσας η αύρα νοσταλγός

με έφερε ως το σπίτι σου Μαργαρίτα της λήθης της πικρής

μιας δήθεν φιλίας πλαστουργός στης ανάγκης σου αυτουργός

ως το θέρος, οπού ωραία το φρόντισα κι έκλεισα σε βαλίτσα

το δερμάτινό μου επανωφόρι, όπου με αγάπη εκείνος περισσή

για εμένα είχε αγοράσει από δερμάτινων ακριβό μαγαζί.

Εκείνος, αγάπη για μένα ξεχωριστή κι ανάμνηση παντοτινή

να με κρατάει αγκαλιά τις χειμωνιάτικες ημέρες τις ψυχρές

με τη δική του την αλησμόνητη θαλπωρή...

Στο σπίτι σου για των Ελλήνων την κρίση, δήθεν η αγάπη

φιλόξενη, δική σου κωμωδία, για όφελος ακατανόητο θαρρώ,

για μια βαλίτσα μου με το δερμάτινό μου μέσα κι αυτό

να μείνει υπόσχεσής σου φύλαξης στο σπίτι σου καθοριστικός.

Το δερμάτινο επανωφόρι μου αγαπημένο δώρο τρυφερής ψυχής

κι εσύ το πούλησες σε παζάρι ή το πέταξες, όπως είπες χαχανητά,

δίχως φιλία να σεβαστείς, μήτε την ανθρωπιά οπού υμνούσες.

Βάδιζα μόνη σήμερα και πάλι στο νησί της Αφροδίτης που αγαπώ

κι είδα να φορά δερμάτινο ίδιο με το δικό μου μια γυναίκα νεαρά.

Στάθηκα, καθώς εμπρός μου ήταν μέσα στου χειμώνα την παγωνιά

μία, οπού την τύλιγαν σα χέρια αγαπημένου μου αγκαλιά

του πανωφοριού μου η θαλπωρή. Ίδιο ήταν με το δερμάτινο εκείνο

όπου μέσα σε βαλίτσα είχα στο σπίτι σου αφήσει Μαργαρίτα

κι ως είχα έρθει εκεί, δεν ήσουν πουθενά κι η πόρτα σου κλειστή.

Μόνο μια μαύρη γαλή νιαούριζε κλαυτά λες κι ήσουν εσύ

και τη λυπήθηκα μέσα στο κρύο του χειμώνα τη μαύρη τη γαλή

κι από την τσάντα μου της έδωσα λίγο ψωμί που είχα μαζί

κι είδα τα λαίμαργα σαγόνια της να καταβροχθίζουν στη στιγμή.

Το δερμάτινο επανωφόρι μου θυμάμαι νοσταλγός άλλης εποχής

κι ας είμαι μόνη σε άλλη πολιτεία μακριά, δίχως πικρία στην καρδιά.

Μόνο θα έχω να το λέω σαν παραμύθι στα παιδιά, για ψεύτικη φιλία

που πίστεψα λόγια πειστικά και πούλησε τα ρούχα μου στην αγορά

κι ως θα χαϊδεύω του σκύλου μου τη ράχη, θα έρθει κι η γαλή κοντά

να νιαουρίζει, για της Μαργαρίτας την παράλογη ανθρωπιά...

Nότα Κυμοθόη "Το δερμάτινο και η γαλή" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη