Νότα Κυμοθόη:Ο Σεπτέμβρης 1922 και η γενοκτονία Ελλήνων
Αυτές οι ημέρες είναι όμορφες καθώς ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας, όπου οι άνθρωποι χαίρονται ακόμα τις διακοπές τους ή έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους. Για όσους άγουν την καταγωγή από τις αλησμόνητες πατρίδες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, θυμούνται...Ίσως γιατί έτσι δεν ξεχνάει κάποιος την ιστορία των ανθρώπων, η οποία διδάσκει. Διαφορετικά, ποιος λόγος υπάρχει, να καταγράφονται τα γεγονότα;
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1922 κι 1.500.000 άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τη γη των προγόνων μας...
Σε συνάντηση κάποτε, πριν πολλά χρόνια, με την αείμνηστη Διδώ Σωτηρίου...
Νότα Κυμοθόη και Διδώ Σωτηρίου
Έλεγε όσα είχε ζήσει και μου πρόσφερε το βιβλίο της "οι νεκροί περιμένουν" λέγοντάς μου "πως όποιος δεν μνημονεύει και δεν θυμάται τους προγόνους του, δεν είναι άνθρωπος παιδί μου" κι έγραφε μεταξύ των άλλων στις σελίδες του:
"...ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά έξω απ΄ την προγονική τους γη. Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και γονιούς άταφους.
Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δένδρα και στα χωράφια το φαΐ στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων στους τοίχους.
Και βάλθηκαν να τρέχουν να φεύγουν κυνηγημένοι απ΄ το τούρκικο μαχαίρι και τη φωτιά του πολέμου.
Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά.
Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό.
Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας.
Ενάμισι εκατομμύριο αγωνίες και οικονομικά προβλήματα ξεμπαρκάρανε στο φλούδι της Ελλάδας, με μια θλιβερή ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος: «Πρόσφυγες!» Που να ακουμπήσουν οι πρόσφυγες; Τι να σκεφτούν; τι να ξεχάσουν; τι να πράξουν; που να δουλέψουν; πώς να ζήσουν;
Τρέμαν ακόμα απ΄ το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ΄ το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν.
Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες.
Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ΄ αυτή ήταν άφαντη. Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές..."
Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας δεν αποτελεί μόνον σημείο αναφοράς από μαρτυρίες για τους μελετητές των ιστορικών γεγονότων, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα παγκοσμίως, γιατί με σχέδιο βρόμικο, δημιουργήθηκε. Ας ανατρέξουμε και πάλι στα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, κι ας τα μελετήσουμε απ΄ όλες τις πλευρές και ίσως εξαχθεί το συμπέρασμα, λέω ίσως κάποια καθαρά μυαλά κατανοήσουν αυτήν τη γενοκτονία η οποία φτάνει δυστυχώς έως και την κατοχή και διχοτόμιση της Κύπρου. Ποιος άραγε ευθύνεται για όλη αυτήν την μεγάλη καταστροφή; Ποιών τα συμφέροντα εξυπηρέτησε;
Η γενοκτονία του ελληνισμού το 1922 δεν ήταν απλό γεγονός, για να περνάει κάποιος τον μαύρο εκείνον Σεπτέμβρη αδιάφορα. Ξεκίνησε κάποια χρόνια πριν. Ξεκίνησε από το 1912 και για 10 ολόκληρα χρόνια πελεκούσαν τον ελληνισμό κι έφτασε το αποκορύφωμά του έως την Κύπρο του 1974. Γιατί άραγε;
Με προβληματίζει η εποχή μας κι αυτό όπου ακόμα δεν έχει κοπάσει στην ανθρώπινη κοινωνία...Τα συμπεράσματα είναι σκέψεις του καθενός, αλλά τα γεγονότα υπήρξαν και μιλάνε μόνα τους...
...
Νότα Κυμοθόη, λογοτέχνης και ζωγράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου