WELCOME

Τρίτη 18 Ιουνίου 2019

Νότα Κυμοθόη "Έθιμο του Κατακλυσμού στην Κύπρο" Δοκίμιο



Νότα Κυμοθόη "Έθιμο του Κατακλυσμού στην Κύπρο"
Έχω ζήσει περί τα 6 ολόκληρα χρόνια στην όμορφη Κύπρο, το νησί της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, κι εντυπωσιάστηκα από το αρχέγονο έθιμο του Κατακλυσμού, το οποίο γιορτάζεται την ημέρα του Αγίου Πνεύματος (σαν χθες δηλαδή 17 Ιουνίου). Πρόκειται για έναν αρχαίο εορτασμό προς τιμήν της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, της Κύπριδας, όπως ονομαζόταν κι από αυτήν ονομάστηκε το νησί Κύπρος. Πρόκειται για το επίθετο της Θεάς, που σημαίνει ανθισμένη, από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "κυπρίζω"= ανθίζω, φέρω εσωτερικά καρπόν, είμαι έγκυος, εγκυμονώ. Κι αυτό προέκυψε από τον Έρωτα, που ως τελετουργικό στους αρχαίους ναούς, έδιδε καρπόν, δηλαδή άνθιζε στο σώμα της γυναίκας, όπως ο κύπαιρος ή κύπειρος. Αλλά στην αρχαία ελληνικήν η λέξη "κύπη"=οπή αιδοίου, σπήλαιο, φωλιά. Από την ροή της νέας ζωής μέσα από την κύπη, προέρχεται η λέξη κύπρις=τρυφερός, αγαπητός, γιατί το νεογέννητο είναι τρυφερό κι αγαπητό. Από εδώ λοιπόν προέρχεται και το επίθετο της Θεάς του Έρωτα Αφροδίτης ως Κύπρις ή Κύπριδα και στη συνέχεια το νησί στο οποίο κατοικούσε και λατρευόταν Κύπρος!!!
Το έθιμο του Κατακλυσμού γιορταζόταν προς τιμήν της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης. Κατά την αρχαία αυτήν εορτή, οι λαμβάνοντες μέρος, τιμούσαν τους αρχαίους προγόνους τους, οι οποίοι πνίγηκαν στον μεγάλο κατακλυσμό, με νηστείες και τελετουργικό για τις ψυχές τους, προσφέροντας χοές στους αρχαίους βωμούς που υπήρχαν στο νησί. Στη συνέχεια, περιέφεραν το ιερό άγαλμα της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης τυλιγμένο με ιερό διάφανο πέπλο και το έστηναν σε ιερό βωμό, όπου μετά από ιερή τελετουργία έπαιρναν νερό από τη θάλασσα και το έπλεναν με θαλασσόνερο, τιμώντας την ανάδυση της αρχαίας Θεάς μέσα από τα νερά. Στη συνέχεια κι ενώ περιέφεραν τελετουργικά το νερό που είχαν μεταφέρει κι είχε περισσέψει βρέχονταν και οι συμμετέχοντες για να καθαρθούν. Αυτό το έθιμο γιορταζόταν στο νησί της Κύπρου έως τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στην αρχαία Πάφο και στον ιερό κήπο της Θεάς (Γεροσκήπου σήμερα). Καταργήθηκε ως απαγορευτικό από τους χριστιανούς. Όμως, επειδή τίποτα ιερό κι αληθινό δεν χάνεται, μήτε η αρχαία ενέργεια της Θεάς Αφροδίτης έχει χαθεί, διασώθηκε έως των ημερών μας και την ημέρα του Αγίου Πνεύματος στην Κύπρο γιορτάζουν τον "Κατακλυσμό" όπως λέγεται. Δηλαδή αυτό το ιερό έθιμο της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, ως ονομασία και μόνον, με κάποιους αγώνες αθλητικούς προς τιμήν της Θεάς, με τραγούδια και πανηγυρισμούς και ιδιαίτερα στη Λάρνακα.
Η κάθαρσις με νερό, είναι αρχαίο ελληνικό έθιμο. Την ημέρα λοιπόν αυτήν, οι αρχαίοι κάτοικοι της Κύπρου, τιμούσαν τους αρχαίους προγόνους οι οποίοι χάθηκαν στον Κατακλυσμό και με το νερό της θάλασσας καθάριζαν τους ρύπους του σώματός τους και της ψυχής τους (νήστευαν 7 ημερόνυχτα έως την ημέρα αυτήν τρώγοντας μόνον λαχανικά, φρούτα κι άζυμο άρτο δίχως λάδι και δίχως οίνο και πήγαιναν στην ιερή τελετή του Κατακλυσμού καθαροί και φορώντας λευκά-καθαρά ρούχα) και ενώ με ιερή κατάνυξη και τελετουργικό έπλεναν με θαλασσόνερο πρώτα το άγαλμα της Θεάς και το τοποθετούσαν στον ιερό Ναό της, στη συνέχεια ο αρχιερέας τους καθάριζε βρέχοντας και τους ίδιους με θαλασσόνερο. Φορούσαν άλλα καθαρά λευκά ρούχα που είχαν φέρει μαζί τους κι έτρωγαν γλυκά και πίτες. Ακολουθούσαν αθλητικά δρώμενα προς τιμήν της θεάς και πανηγυρισμοί προς τιμήν της που περιλάμβαναν χορούς και τραγούδια μέσα σε βάρκες που έπλεαν ολόγυρα στο νησί.

Νότα Κυμοθόη "Έθιμο του Κατακλυσμού στην Κύπρο"  Δοκίμιο© Νότα Κυμοθόη

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

Νότα Κυμοθόη "ΑΚΑΜΑΣ"Ποίηση


Νότα Κυμοθόη ΑΚΑΜΑΣ Ποίηση
(από το βιβλίο μου Ιύζουσα νήσος Ποίηση έκδοση 1995 ΑΘΗΝΑ)

Ο Έρωτας δεν σ΄αφήνει εδώ
ελεύθερος να ζήσεις!

Τοπίο άγριο κι ανηφορίζει
με μια πρωτόγνωρη ομορφιά
μιλώντας στα λουλούδια.
Γαλάζια ζηλευτά νερά
γνέφουν τ΄ακρογιάλια ολοτριγύρω.
Κάτω απ΄τον ίσκιο μιας πανάρχαιας συκιάς
που πρασινίζει τα λουτρά της Αφροδίτης
ξαπλωμένη αόρατα στέκει η θεά
άφθαρτη κι αγνή σαν ιέρεια της φύσης.
Το φτέρωμα μιας πέρδικας σταχτιάς...
Τ΄αντρίκιο χέρι που κρατάει ερωτικά
το χέρι μιας κοπέλας στ΄ανηφόρι
είχε σταθεί ευλαβικά...
Το χνώτο το ηδονικό στα χείλη
ήπιε νερό απ΄τη Φοντάνα Αμαρόζα
κι ύστερα περπάτησε βιαστικά
στων Κοραλλιών τον κόλπο.
Κι ως ήρθε και κάθισε σιμά-σιμά
είδε μια θάλασσα φουρτουνιασμένη τόσο
και την ημέρεψε...

Ο Έρωτας δεν σ΄αφήνει εδώ
ελεύθερος να περπατήσεις.
Έρχεται σαν τον άνεμο
σε μια κατοπινή αιχμαλωσία
την τωρινή σου σιωπή θα σου θυμίσει,
και όλη της Αφροδίτης την πορεία
σ΄αυτήν του Ακάμα τη γωνιά
μες στην καρδιά σου παντοτινά
νοσταλγικά θα κλείσει...
1974, Κύπρος



Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Νότα Κυμοθόη "Το δερμάτινο και η γαλή"Ποίηση

Photography Nota Kymothoe© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη* "Το δερμάτινο και η γαλή" Ποίηση

Βάδιζα μόνη μέσα στο πλήθος των γνωστών και φίλων
στο νησί της Αφροδίτης, οπού αγάπησα κι αγαπώ πολύ,
εκεί, όπου τα πέλματά μου ίδρωσαν, από αγωνία και θλίψη
μιας εποχής πικρής ως ανάμνηση μακρινή, άλλων χρόνων
φορώντας το δερμάτινό μου αγαπημένο επανωφόρι, δώρο
αγαπημένου, για το σώμα, οπού φιλούσε κι έντυσε με αγάπη,
όταν μας χώριζε ο πόνος μιας ανάγκης φορτικής σε άλλα μέρη.
Εργασία σκληρή για το "Φάκελο της Κύπρου", την Ιστορία της,
κι εγώ κλεισμένη στο δερμάτινό μου επανωφόρι ασφαλής
σαν τα χέρια του αγαπημένου μου, να με τυλίγουν αγκαλιά.

Και όλο το Χειμώνα με το επανωφόρι μου η ανάμνησή του,
σε δρόμους της Λάρνακας και της Λευκωσίας ως την Πάφο
και στην Αγία Νάπα, όπου της θάλασσας η αύρα νοσταλγός
με έφερε ως το σπίτι σου Μαργαρίτα της λήθης της πικρής
μιας δήθεν φιλίας πλαστουργός στης ανάγκης σου αυτουργός
ως το θέρος, οπού ωραία το φρόντισα κι έκλεισα σε βαλίτσα
το δερμάτινό μου επανωφόρι, όπου με αγάπη εκείνος περισσή
για εμένα είχε αγοράσει από δερμάτινων ακριβό μαγαζί.
Εκείνος, αγάπη για μένα ξεχωριστή κι ανάμνηση παντοτινή
να με κρατάει αγκαλιά τις χειμωνιάτικες ημέρες τις ψυχρές
με τη δική του την αλησμόνητη θαλπωρή...
Στο σπίτι σου για των Ελλήνων την κρίση, δήθεν η αγάπη
φιλόξενη, δική σου κωμωδία, για όφελος ακατανόητο θαρρώ,
για μια βαλίτσα μου με το δερμάτινό μου μέσα κι αυτό
να μείνει υπόσχεσής σου φύλαξης στο σπίτι σου καθοριστικός.
Το δερμάτινο επανωφόρι μου αγαπημένο δώρο τρυφερής ψυχής
κι εσύ το πούλησες σε παζάρι ή το πέταξες, όπως είπες χαχανητά,
δίχως φιλία να σεβαστείς, μήτε την ανθρωπιά οπού υμνούσες.

Βάδιζα μόνη σήμερα και πάλι στο νησί της Αφροδίτης που αγαπώ
κι είδα να φορά δερμάτινο ίδιο με το δικό μου μια γυναίκα νεαρά.
Στάθηκα, καθώς εμπρός μου ήταν μέσα στου χειμώνα την παγωνιά
μία, οπού την τύλιγαν σα χέρια αγαπημένου μου αγκαλιά
του πανωφοριού μου η θαλπωρή. Ίδιο ήταν με το δερμάτινο εκείνο
όπου μέσα σε βαλίτσα είχα στο σπίτι σου αφήσει Μαργαρίτα
κι ως είχα έρθει εκεί, δεν ήσουν πουθενά κι η πόρτα σου κλειστή.
Μόνο μια μαύρη γαλή νιαούριζε κλαυτά λες κι ήσουν εσύ
και τη λυπήθηκα μέσα στο κρύο του χειμώνα τη μαύρη τη γαλή
κι από την τσάντα μου της έδωσα λίγο ψωμί που είχα μαζί
κι είδα τα λαίμαργα σαγόνια της να καταβροχθίζουν στη στιγμή.

Το δερμάτινο επανωφόρι μου θυμάμαι νοσταλγός άλλης εποχής
κι ας είμαι μόνη σε άλλη πολιτεία μακριά, δίχως πικρία στην καρδιά.
Μόνο θα έχω να το λέω σαν παραμύθι στα παιδιά, για ψεύτικη φιλία
που πίστεψα λόγια πειστικά και πούλησε τα ρούχα μου στην αγορά
κι ως θα χαϊδεύω του σκύλου μου τη ράχη, θα έρθει κι η γαλή κοντά
να νιαουρίζει, για της Μαργαρίτας την παράλογη ανθρωπιά...

Nότα Κυμοθόη "Το δερμάτινο και η γαλή" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη