Νότα Κυμοθόη "Τι ουν ειμί;" Ποίηση
Χαίρε δροσιά στων λόφων τη ράχη
σημάδια δακρύων που άφησε η νύχτα
δροσοσταλίδων περιδέραια στης φύσης το στήθος.
Χαίρε π΄ απλώνει ψιθύρους ο κόσμος
στόματ΄ ανοίγονται κι αγαλλιάζ΄ η ψυχή μου
ν΄ ακούει τα λόγια του από χιλιάδες φωνούλες.
Πουλιά που δε βλέπονται στις βαθιές ρεματιές
γλυκόλαλα ψάλουν ύμνο στον ήλιο.
Μοσχοβολά ο αγέρας παρθενογένεση μύρου.
Ίσως και να ΄ναι αυτός ο Παράδεισος.
Περπατώ και μ΄ αγγίζει της παλάμης σου το δόσιμο
πρωί-πρωί το ανέβασμα με την αυγούλα
αναζητώντας το σημείο της ανατολής μου.
Μιλάς μέσα μου με όλους τους ήχους
"εν αρχή ην ο λόγος..."
και από το Φως του πρωινού, Λόγος ξεπήδησε
ο πρώτος θεός, η γνώση.
Κλείνω τα μάτια κι αφουγκράζομαι
ήχους νερών που κελαρύζουν
κι απόμακρα ψιθυρίζει των κυμάτων η βοή.
Η σκέψη μου στο χείλος της αγωνίας
κι ανασαίνω. Όλη δοσμένη στη φύση.
Παντού ολόγυρα είσαι, όπως και μέσα μου.
Εσύ στα μάτια μου
Εσύ στην ακοή μου, εσύ στην καρδιά μου...
Εσύ στις αισθήσεις μου! ...
Ήχος. Λόγος. Θεός
και η ένωσή τους Ζωή!
(Το έγραψα στην Κακοπετριά της Κύπρου το 1993 και περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου Ιύζουσα νήσος Ποίηση εκδ. ΑΘΗΝΑ 1995. Το εξώφυλλο κοσμεί σχέδιο με μελάνι δικό μου)
Photography, art and poetry Nota Kimothoi©Νότα Κυμοθόη
Copyright ®Νότα Κυμοθόη
