Αφιέρωμα στη Θεά Αφροδίτη προστάτιδα της Κύπρου
Nότα Κυμοθόη " Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" Ποίηση
"Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"
Ποίηση
Λοιπόν, καλησπέρα!
Του έρωτα τα λόγια σε νύχτα εκστατική
βρήκα πως σ΄ εμπνέουν...
Σ' εμπιστεύομαι απόψε, μαζί μου θα πλαγιάσεις
Όμως, φοβάμαι...
Η θλίψη περιμένει στη γωνία
μετά από κάθε μας επιθυμία.
Γι΄ αυτό δεν με πλανεύει της ηδονής η χαρά.
Καληνύχτα ουρανέ θεοπεοδότη!
Αναλογίζομαι το χρώμα της αβύσσου
και τον αριθμό της ουσίας
στην σπερματοκυοφορούσα νιότη
καθώς ακμάζω προκλητική
κατάφωρη λαγνεία για τους Σειληνούς
που ενσαρκώνουν τα όργιά μου
(Θαρρώ εμφωλεύεις την παρακμή μου...)
Τα συναισθήματά μου απειράριθμα
όπως των λαών οι πόθοι.
Στο βλέμμα σου είμαι η εταίρα
το κορμί της κραιπάλης
τα χείλη των άπειρων φιλιών
τα μάτια της ηδονικής φλόγας
η ακατασίγαστη έλξη και συνεχόμενη
η αγαπώμενη να βιάζομαι
υπόδουλη της μήτρας μου
με μύρια παράπονα κλάματα...
Ωιμένα... Σπονδυλωτέ μου τύραννε
κυβερνήτα του πάθους
χνάρι παραφροσύνης, σ΄ εκλιπαρώ...
Κατηχήσου!
Καταδικάστηκα ισοβίως γυναίκα!
Μ' αρέσει!..
(Τις ασέληνες νύχτες
κλαίω στο σκοτάδι
για τη μορφή
που δεν ήρθε ακόμα
ν΄ αναστήσει τις αισθήσεις μου)
Λοιπόν, καληνύχτα!
Λοιπόν, καλησπέρα!
Του έρωτα τα λόγια σε νύχτα εκστατική
βρήκα πως σ΄ εμπνέουν...
Σ' εμπιστεύομαι απόψε, μαζί μου θα πλαγιάσεις
Όμως, φοβάμαι...
Η θλίψη περιμένει στη γωνία
μετά από κάθε μας επιθυμία.
Γι΄ αυτό δεν με πλανεύει της ηδονής η χαρά.
Καληνύχτα ουρανέ θεοπεοδότη!
Αναλογίζομαι το χρώμα της αβύσσου
και τον αριθμό της ουσίας
στην σπερματοκυοφορούσα νιότη
καθώς ακμάζω προκλητική
κατάφωρη λαγνεία για τους Σειληνούς
που ενσαρκώνουν τα όργιά μου
(Θαρρώ εμφωλεύεις την παρακμή μου...)
Τα συναισθήματά μου απειράριθμα
όπως των λαών οι πόθοι.
Στο βλέμμα σου είμαι η εταίρα
το κορμί της κραιπάλης
τα χείλη των άπειρων φιλιών
τα μάτια της ηδονικής φλόγας
η ακατασίγαστη έλξη και συνεχόμενη
η αγαπώμενη να βιάζομαι
υπόδουλη της μήτρας μου
με μύρια παράπονα κλάματα...
Ωιμένα... Σπονδυλωτέ μου τύραννε
κυβερνήτα του πάθους
χνάρι παραφροσύνης, σ΄ εκλιπαρώ...
Κατηχήσου!
Καταδικάστηκα ισοβίως γυναίκα!
Μ' αρέσει!..
(Τις ασέληνες νύχτες
κλαίω στο σκοτάδι
για τη μορφή
που δεν ήρθε ακόμα
ν΄ αναστήσει τις αισθήσεις μου)
Λοιπόν, καληνύχτα!
Η ανωτέρω Ποίηση, περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου με τον τίτλο "Ιύζουσα νήσος" εκδόσεις 1995 ΑΘΗΝΑ.
Γράφτηκε στην Κύπρο το 1993, με αφορμή επίσκεψή μου στην Πάφο, στον Ακάμα και στα Λουτρά της Θεάς Αφροδίτης. Η έμπνευση για το σχεδιασμό της εικόνας του εξωφύλλου, είναι από το άγαλμα της Θεάς Αφροδίτης, που είδα στο Μουσείο, κι από τη θλίψη, που μου προκάλεσε η καταστροφή του, από τους χριστιανούς βανδαλιστές, μιας άλλης εποχής. Η Θεά Αφροδίτη, η πανέμορφη Θεά της γυναικείας ομορφιάς, την οποία εξευτέλισαν κι εξευτελίζουν με απαράδεκτο τρόπο, δίχως να κατανοούν, πως τη γυναικεία φύση απαξιώνουν και βιάζουν συνέχεια. Η Θεά Αφροδίτη μισήθηκε και τα Ιερά της καταστράφηκαν ολοσχερώς. Έμεινε μόνον η μυθική της ομορφιά, κλεισμένη σε Μουσεία παγκοσμίως, να φανερώνει το κλασσικό κάλος των αρχαίων Ελλήνων γλυπτών. Αλλά την θεϊκή ενέργεια της Θεάς Αφροδίτης, ελάχιστοι κατανοούν, από τους αμέτρητους θεατές κι επισκέπτες στα Μουσεία, που στέκονται με θαυμασμό εκστατικοί παρατηρητές.
Νότα Κυμοθόη 1993, Κύπρος