Γράφει η Νότα Κυμοθόη
Η 30ή Αυγούστου είναι μια θλιβερή ημέρα για τον ελληνισμό και για όσους παραμένουν Άνθρωποι σε μια καταστροφή, η οποία θλίβει τους λογικούς λογισμούς όσων από αυτήν την καταστροφή επέζησαν και διηγήθηκαν τα γεγονότα. Η Σμύρνη, η ένδοξη και λαμπρή πόλη των Ελλήνων στα παράλια της Μικράς Ασίας, φλεγόταν σαν σήμερα το 1919, 100 χρόνια πριν, από φωτιά που έβαλαν οι Τούρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ και έριξαν τον πληθυσμό της στη θάλασσα, ανήμπορο να γλιτώσει από τις φλόγες.
Δεν αποτελεί γιορτή αυτή η καταστροφή, αλλά θλίψη και θρήνο κι όταν βρέθηκα σαν σήμερα πριν πολλά χρόνια στη Σμύρνη, κι είδα την έκθεση με το φωτογραφικό υλικό στην παραλία, δάκρυσα, αλλά και προβληματίστηκα για το ότι έγραφαν, πως τη φωτιά την έβαλαν οι Έλληνες.
Εδώ έχουμε μια αντίφαση ιστορική, για το ποιο χέρι έκαψε τη Σμύρνη. Είχαν λόγο οι Έλληνες να κάψουν την πόλη τους; Είχαν λόγους να ξεριζωθούν από τα γονικά τους εδάφη;
Ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του, σύμφωνα με τις γνώσεις του για το θέμα, αλλά σε συνδυασμό με τον παρόντα χρόνο και τα όσα γίνονται στις ημέρες μας, από τη χώρα, η οποία κατέχει αυτά τα εδάφη.
Όμως εκείνο, οπού με προβληματίζει περισσότερο, είναι η συμπεριφορά της Ρωσίας και του τρόπου, οπού ενεργεί και πράττει, προσβάλλοντας την ελληνική φιλία και την ιερή μνήμη των νεκρών της Σμύρνης. Και τούτο, διότι αφ΄ ενός εξόπλισε την Τουρκία με τους πυραύλους S-400, αφ΄ ετέρου το παίζει ορθόδοξη χριστιανική χώρα κι εδώ δεν ξέρω που να γελάσω...Αλλά δεν θα γελάσω, παρά θα εξετάσω όλη την ιστορική πορεία, από την αρχή των γεγονότων, που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας, διότι το παιχνίδι της είναι...στρατηγικό και πονηρό. Ο φιλοτουρκικός τρόπος της δεν είναι η καλύτερη στάση της για την Ελλάδα μήτε για την Κύπρο, στην οποία έχει στήσει...επιχειρήσεις παντός είδους. Το παίζει καλά το παιχνίδι της, ντυμένη τον ορθόδοξο σταυρό του χριστιανισμού για να δημιουργήσει καλές εντυπώσεις με την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά εδώ υπάρχει μεγάλη αντίφαση...Ας θυμηθείτε τι έχει συμβεί...στο παρελθόν. Κι ας έρθουμε στο παρόν: Αν λοιπόν η Ουκρανία, η οποία έγινε αυτοκέφαλη ορθόδοξη εκκλησία την ενόχλησε τη Ρωσία και έχτισε ρωσική εκκλησία στην περιοχή της κατεχόμενης Κύπρου που υπάγεται στο πατριαρχείο της Ρωσίας κι αδιαφορεί για την κατοχή της περιοχής από τους Τούρκους, γράφοντας στα παλιά της υποδήματα την Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, ας σχηματίσει ο καθένας τα δικά τους συμπεράσματα, για το ρόλο της...θρησκείας στις σχέσεις των λαών.
Εκείνο οπού με προβληματίζει, είναι πως χρησιμοποίησε τους Έλληνες στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο και πως χρησιμοποιεί τώρα την Τουρκία, για να βγει στο Αιγαίο!!!
Το "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι", μια τσίχλα μασημένη, την οποία κάποιοι αναμασούν κι ονειρεύονται όνειρα θερινής νυχτός, μέσα σε Ελλάδα και Κύπρο, πως θα πάρουμε πίσω την πόλη (Κωνσταντινούπολη), ωθεί σε χαϊδολογήματα και λάθη πολλαπλής φύσεως.
Όταν δηλαδή, σήμερα, 30 Αυγούστου 2019, το ρωσικό Προξενείο της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη, κάνει ανάρτηση στο faceboοk χαιρετίζοντας τη στρατιωτική επιτυχία των Τούρκων κατά του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία και τιμά αυτήν την ημέρα Διπλωματικά, τι ακριβώς σηματοδοτεί σε μια αποφράδα ημέρα, 100 ολοκλήρων χρόνων, σαν σήμερα; Είναι φιλική χώρα η Ρωσία στην Ελλάδα, όταν φτύνει κατάμουτρα την καταστροφή της Σμύρνης και τις διπλωματικές σχέσεις της με την Αθήνα για τη σημερινή ημέρα;
Την επέτειο αυτής της καταστροφής της Σμύρνης με φωτιά που ξέσπασε κι εισέβαλλε ο τουρκικός στρατός, την οποία η Τουρκία γιορτάζει πανηγυρικά ως νίκη της ενάντια στον ελληνικό στρατό τιμά η ρωσική ομοσπονδία του Β. Πούτιν, χαιρετίζοντας επίσημα την νίκη του τουρκικού στρατού κι επισημαίνει: «Στις αρχές του 1920 οι δύο λαοί του νέου κράτους της Σοβιετικής Ρωσίας (σ.σ.: περίοδος Λένιν) και του τουρκικού λαού υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ (σ.σ.: μετέπειτα Ατατούρκ) πολέμησαν στον Απελευθερωτικό Αγώνα τις κατοχικές δυνάμεις που απείλησαν την εθνική τους ανεξαρτησία. Ήταν σημαντικό το γεγονός ότι ο ένας λαός υποστήριξε τον άλλον. Η εμπιστοσύνη που καλλιεργήθηκε την περίοδο εκείνη προσέδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των σχέσεών μας».
Δεν ξέρω πως θα σχολιάσουν οι ελληνικές εφημερίδες αυτήν την φιλοτουρκική στάση της Ρωσίας, αλλά τα τουρκικά ΜΜΕ είδαν με θετική ματιά και σχόλια της Ρωσίας την συμπεριφορά.
Μήπως λοιπόν θα πρέπει να γίνουμε όλοι...φιλαράκια για να μη υπάρχει καμιά πολεμική σύρραξη στο εγγύς μέλλον; Γιατί, αν υπάρξει, αν δηλαδή συμβεί, η Ρωσία με τέτοια φιλοτουρκική διάθεση, θα είναι μάλλον με το μέρος της Τουρκίας...
Όσο για την διπλωματική της συμπεριφορά, γιαυτό λέγεται και διπλωματία, ας σκεφτεί όμως ο κάθε ένας, πως με διπλωματία τόσα χρόνια δεν λύθηκε το κυπριακό. Κι ας σκεφτεί κι ο καθένας πως... με ψαλμωδίες και μεγάλους σταυρούς, παραδόθηκε η πόλη στον...Μωάμεθ, σε μια εποχή, όπου ήταν παρόμοια με τη δική μας.
Μια διχοτομημένη Κύπρος, με αφθονία αγαθών, κι ακόμα το κυπριακό είναι...άλυτο, δίπλα σε μια Μέση Ανατολή η οποία συνεχώς φλέγεται και σε μια πατρίδα, που προσπαθεί να σταθεί όρθια...
Μια διχοτομημένη Κύπρος, με αφθονία αγαθών, κι ακόμα το κυπριακό είναι...άλυτο, δίπλα σε μια Μέση Ανατολή η οποία συνεχώς φλέγεται και σε μια πατρίδα, που προσπαθεί να σταθεί όρθια...