"Χρονικά αδιέξοδα" Ποίηση
Θεέ μου, τι αδιέξοδα σκαρώνει ο άνθρωπος!
Κρατώ τους αμφορείς των χρόνων
με μορφές ερυθρές και μελανές
για να σκηνώνουν στο νου οι διδαχές.
Προκλητικά διαβαίνουν οι καιροί.
Αιμορραγούν στις ερημιές οι μνήμες
κι εγώ αδέσμευτη από σκιές
συλλέγοντας τα λείψανα της Πατρίδας
στης καρδιάς τα έκλεισα το κάστρο.
Να έχω έτσι μέσα μου σπίθες
απ΄ όλη τη Δόξα των Ελλήνων
να μ΄ αναγκάζει ο στεναγμός τους
ν΄ ανάβω από το βάρος της
τ΄ αστέρια στις νύχτες,
να σεργιανώ στις μέρες ήλιος
με το άρμα του Απόλλωνα
ν΄ απλώνω το φως που στέριωσε εδώ
να φεύγει ο εωσφόρος που μας εξαπατά.
Σε αδιέξοδα ο κόσμος αγρυπνά
και η σύγχυση ιοβόλος το νου λογχεύει!
(Ποίηση από το βιβλίο Νότα Κυμοθόη ΟΙΜΩΓΕΣ εκδόσεις Διογένης 1991)
Το εξώφυλλο κοσμεί έργο του Γιάννη Μετζικώφ